Sustum...Konuşmuyorum Artık!

sustum..

siz sebebini bilmeseniz de olur...

konuştuğum zamanlarda da tanırdım ben sizi...
"Bir ben vardı içimde çok sevdiğim

Kaçtım kendimden çok uzaklara

Baka kaldım ardından umarsızım..!

Yakmış başımı düşmüş uzaklara.."

oysa söyleyeceğim ne çok şey vardı hayata dair..

daha çok gülecektim,daha çok sevinecektim

ve mutluluk olacaktı gözyaşı sebebim ama sustum..

sebebini sormayın,siz çok iyi bilirsiniz..

sustum..

kanayan yaralarıma tuz bastım yani...

sızladı tenim..

o kadar çok yandı ki canım..

ama siz bilmezsiniz.

sizin kanayan yaralarınınz olmadı hiç,

kanattıklarınız oldu hep..

tuz bastıklarınız değil,bastırdıklarınız..

bu yüzden yanmadı canınız sizin.

can yakmaktan fırsat kalmadı...

"Başka bir denizde yüzüyorum artık

Derinlere dalmaktan korkuyorum!

Herşeyi olduğu gibi kabullendim

Neden incittiniz diye sormuyorum.."

evet

sustum..

acılarımı anlatmamak için..!!

bilmeyin ne denli ağır yaralarım,kaybettiğim kan ne denli çok görmeyin..!

sustum konuşmuyorum.

zehirdir kelimelerim duymayın!!

öyle kolay değildir beni dinlemek.

can yakarım konuşursam,kanatırım,kapatılamaz yaralar açarım.

ısrar etmeyin....

ben yine sizin için sustum..

anlayamazsınız..

nefret değil suskunluğum..

kin asla değil..

ben o kadar basit duygular beslemedim hiç..!

sustum.

size sustum,kendi içime kan kustum.

yoruldum.

gidiyorum.

"Taş duvarlar ördünüz

Beni kime döndürdünüz..!

İçimde yanardınız

Nihayet söndürdünüz.."